Poznań | Stary rynek

To kolebka Państwa Polskiego, to świadek powstania, rozwoju, upadku odrodzenia Polski. Mówi się, że to najbardziej rdzenne z rdzennych ziem Polskich. W skali miasta to główny plac miejski, centralne miejsce- serce miasta. Stary rynek opowiada o Poznaniu i prezentuje klimat świetlny miasta.

Nie da się zaprzeczyć, ze Stary Rynek od ponad 20 lat ma swój charakterystyczny styl nocnego widoku, wynikający z dobrego odczytania charakteru Rynku jako całości. Jednak w stylu tym, z czasem nastąpiły „wyrwy” w wyniku awarii sprzętu świetlnego i powstawaniu nowego oświetlenia bez dostatecznego brania pod uwagę kontekstu.

Ideą jest ewolucja ówczesnego projektu biorąc pod uwagę obecną technologię – zarówno oświetleniową jak i monitoringu. Nie rewolucja lecz ewolucja. Znamy wagę miejsca, rozumiemy jego potrzeby i charakter i proponujemy rozwiązanie adekwatne.

Jaki jest Poznański klimat światła?

Poznański rynek to „miodowe” światło na najważniejszych zabytkach, to oświetlenie attyk tworzące „koronę” rynku, to łagodne iluminacje bez wypaleń i „wojny świateł”. Zachowanie zróżnicowanego rozkładu jasności w przestrzeni rynku i jasne obramowanie Rynku. Co charakterystyczne dla Starego Rynku to również niepowtarzalna, charakterystyczna forma latarni i rytmiczność jej rozstawienia. I przede wszystkim, to harmonia i spójność a jednocześnie klimat zadumy i niedopowiedzeń.

Zdecydowano o wykorzystanie istniejących punktów zasilania, co pozwoliło na obniżenie kosztów modernizacji i uchronieniu cennych ścian zabytków przed dziurawieniem. Kolejną decyzja praktyczną było podwyższenie wskaźnika oddawania barw

Mając do czynienia z zamkniętym i ograniczonym obszarem skupiono się na ustaleniu hierarchii obiektów. Decydującym czynnikiem był wiek obiektów i ich rola reprezentacyjna. Koncepcja pozwala zdefiniować ważność obiektów dzięki zróżnicowaniu intensywności oświetlenia i stopnia kontrastu wydobycia detali architektonicznych. Dodatkowo zdecydowano się na zróżnicowanie obiektów temperaturą barwną. I tak obiekty najstarsze jak Ratusz czy mury zostały oświetlone najcieplejszym światłem, kolejno nowsze obiekty z co raz krótszą historią zyskiwały co raz chłodniejszy odcień światła. Wychładzaniu barwnym poddano również budowle w rozpatrywaniu jednostkowym. Co oznacza: dolne partie fasad były cieplejsze niż górne, a najchłodniejsze były dachy i ew. wieże. Był to zabieg mający na celu zbudowanie perspektywy barwnej jak i podkreśleniu okazałości najwyższych punktów Rynku, stanowiących jednocześnie symbole miasta i punkty nawigacyjne w panoramie.

Skupiono się na iluminacji obiektów w centrum rynku: Ratusza, Wagi, Pręgierza oraz Odwachu. Nie zapomniano również o mniejszych obiektach jak: XVII w. fontannach oraz rzeźbach z XVIII wieku znajdujących się na placu.

Jednak to kamienice tworzą granice rynku, jego „ściany”, dlatego nie zapomniano o doświetleniu fasad kamienic komponentem LL (Living Light)- dodatkowym komponentem wertykalnym umieszczonym w oprawach ulicznych. Oprawy uliczne to odtworzone w nowoczesnej technologii wzory silnie inspirowane obecnymi latarniami na Rynku. Zauważono iż jest to element tożsamości lokalnej i zdecydowano o zachowaniu takiej stylistyki latarń.

Projektując projekt modernizacji iluminacji Starego Rynku starano się jak najmniej ingerować w charakter przestrzeni a raczej chronić i wydobywać cechy charakterystyczne. Zadbano o rzetelne wydobycie trójwymiarowości obiektów i oddanie detalu. Oraz utrzymanie wrażenia harmonii i spójność a jednocześnie klimatu zadumy i niedopowiedzeń.