Stuttgart | Grabenkapel

Liefde eindigt nooit

Als een van de belangrijkste bezienswaardigheden van Baden-Württemberg, van ver zichtbaar, druk bezocht en tegelijkertijd een herkenningspunt van de regio, heeft de verlichte grafkapel sindsdien het nachtleven van Stuttgart gevormd.
Koning Wilhelm I richtte de grafkapel op Württemberg op ter ere van de jong gestorven en door de bevolking zeer geliefde Katharina. De Italiaanse hofarchitect Giovanni Salucci bouwde de grafkapel tussen 1820 en 1824 op een blootgestelde plaats op Württemberg. Met een hoogte van ongeveer 20m en een diameter van 24m staat het cilindervormige centrale gebouw, waarvan de vier portieken in de kardinale punten wijzen, in de wijngaarden en kijkt uit over Stuttgart.
In augustus 2015 werden de oude lichten van de kapelverlichting vernieuwd. De eerste stap was het renoveren van de bestaande armaturen met behulp van moderne, effectieve LED-technologie. Een uitvoerige raadpleging verduidelijkte echter debetekenis van een volledig nieuw lichtconcept.

Uitstekende planningsdocumenten maakten een ongecompliceerde creatie van een nauwkeurig 3Dmodel mogelijk. Al in de herfst van hetzelfde jaar konden de lichtplanners de eerste basisconcepten bespreken en met behulp van virtuele
lichttests tot het volgende voorjaar stemmen. Dankzij de aanvragen, de coördinatie, de voortzetting van de planning en de nodige vergunningen konden de civieltechnische werkzaamheden eind 2017 beginnen en de installatie van het
verlichtingssysteem in het voorjaar van 2018. Alle verlichtingselementen werden in een historische architecturale context geplaatst door de lichtontwerpers in overleg met de overheid en de kantoren. Door middel van lichttesten op het object werden de uiteindelijke armaturen bepaald met alle planningspartners uit een portefeuille van verschillende fabrikanten, die voldeden aan het virtuele basisconcept.

De centrale cilinder wordt discreet verlicht mete en homogene basishelderheid. De portieken worden sterker geaccentueerd door verstelbare vloerinbouwarmaturen in het gebied van de zuilen, de timpaantjes vallen op als architectonische decoratieve elementen door hun warmwitte, bijna gouden licht en komen overeen met het gouden
kruis op de koperen koepel. Met toestemming van de monumentenzorg konden de vloerinbouwarmaturen precies onder de kolommen in de traptreden door een steenhouwer worden ingebouwd.
Milieuaspecten speelden bij de verlichting van de grafkapel, die zich midden in het landschapsbehoud bevindt, net zo‘n belangrijke rol als de esthetische accentuering van het monument in de nabije en verre toekomst. De sturing van het nieuwe lichtconcept maakt het mogelijk om de gebruikte lichtstroom, d.w.z. de hoeveelheid licht die door de armaturen wordt uitgestraald, met 70% te verminderen. Omdat het systeem slechts tot 1 uur ‚s nachts wordt gebruikt, wordt de bedrijfstijd met 48% gereduceerd. Door het dimmen van de afzonderlijke armaturen wordt ook het vermogen met 45% gereduceerd. Het nieuwe lichtconcept voor de grafkapel verenigt op die manieresthetische, technische en milieubelangen in gelijke mate.